DDT1 wederom onderuit tegen Dubbelschaak ‘97

Net als vorig seizoen mochten we in Boxtel op bezoek bij Dubbelschaak ’97 in het gezellige café Rembrandt. Na een kleine vertraging zaten er 40 schakers achter de borden. Qua rating zijn ze wat sterker dan ons eerste achttal De laatste keer leden we een 4½ – 3½ nederlaag. Na zeven remises was Wilbert als laatste bezig en had in een complexe partij in het eindspel aan het langste eind kunnen trekken. Maar helaas. Zie wat er dit keer gebeurde. L’histoire se répète!  

Joost (3, wit) speelde tegen Rob van Meurs. Joost kwam uit de opening met wat ruimtevoordeel. Maar zwart had de verdediging op orde. Een grootscheepse afruil over de enige open lijn leidde tot een eindspel waarin niet veel te beleven was. Remise.
½ – ½

Ad (1, wit) speelde tegen Brent Burg. De opening verliep succesvol voor Ad, en zwart besloot zijn geluk te beproeven met een niet geheel correct kwaliteitsoffer dat wel praktische kansen bood. Dit leek de juiste keuze, want na lang “nadenken” deed Ad twee afgrijselijke zetten op rij. Na 27 zetten kon Ad zijn puinhoop van een stelling niet meer aanzien, en gaf op.
1½ – ½

Onze teamcaptain (4, zwart). Kreeg een ietwat afwijkende zetvolgorde in de opening te verwerken. Naar Huub zijn idee had hij al vrij snel gelijk spel. Hij investeerde te veel tijd om een aanknopingspunt te vinden. Door wat stugge verdedigingszetten van de Boxtelnaar kwam hij niet veel verder. Huub bood eerst remise aan, maar dat werd geweigerd. Even later nam Huub het aanbod van wit aan.
2 – 1

De tegenstander van Jaap (6, zwart) speelde de opening onnauwkeurig. Jaap pakte dat wat te voortvarend aan en moest daarna veel tijd investeren om de juiste logische zet te vinden. Al vindt de computer het allemaal wel meevallen. Na 17 zetten had Jaap het pad naar een betere stelling gevonden, maar daarna raakte hij door tijdnood de draad kwijt. Wat volgde was een lesje stelling verknallen.
3 -1

Alex (8, zwart) kwam goed uit de opening, terwijl zijn tegenstander moeite had met het zetten van de stukken op de goede velden. Alex kon vroeg het centrum aanvallen, maar hij was bang dat de stukken van wit te veel actief spel zouden krijgen en besloot de positie langer gesloten te houden. Zijn tegenstander had vroeg in de partij zijn pionnen op de koningsvleugel naar voor geschoven en zijn koning heel erg blootgesteld. Alex vond het een goed plan om aan de koningsvleugel aan te vallen. Alleen vergat hij dat zijn andere stukken niet mee konden doen met de actie, daarom maakte Alex zijn koningstelling open om zijn stukken sneller in actie te krijgen. Hij kreeg een dubbel pion op de f-lijn, wat nog nadeliger voor hem was. Wit maakte mooi gebruik van alle gaten in zwarts stelling en al snel won wit zwarts dame. Alex speelde een hopeloos eindspel en gaf op.
4 -1

Danniël (5, wit) nam tegen Wil van Lankveld het heft in handen toen die in het middenspel enkele onhandige keuzes maakte. De witte lopers en torens domineerden het bord en Danniël wist een uitstekende stelling eindelijk in winst om te zetten. Volgens Stockfish koos bij niet de beste voortzetting – geforceerd mat in 14 was inderdaad overtuigend geweest – maar damewinst tegen een toren was voldoende voor het eerste volle punt van Danniël voor ons vlaggenschip.
4 – 2

Arnoud (7, wit) speelde tegen de sympathieke Niels Heystek en er kwam een Siciliaan op het bord. Omdat er een woud aan varianten is met combinatie van a6, d6, e6 en g6 –die Arnoud echt niet allemaal kent- zocht hij een zijpad op om zo zijn tegenstander ook op onbekend terrein te krijgen. Dat lukte en er ontstond een gelijke stelling. De stukken van Arnoud stonden iets actiever, maar zwart kon een opmars beginnen met zijn pionnen op de damevleugel. Op enig moment moest Arnoud kiezen voor een solide voortzetting, die niet heel veel perspectief op winst bood, en een onduidelijke manoeuvre met meer kansen. Aangezien hij dacht dat –gezien de opstellingen- een punt op bord 7 meer dan gewenst was, koos hij voor de laatste optie. Hij ruilde een loper en een paard tegen een toren en een pion. Normaal gesproken is dat niet zo handig, en objectief gezien was het ook niet de beste voortzetting, zoals later de engines ook aangaven. Maar Arnoud schatte in dat zwart voorlopig een probleem had en zich niet snel kon bevrijden waardoor de zwarte stukken niet goed tot leven konden komen. Dat pakte inderdaad zo uit: Arnoud veroverde de c-lijn, kwam vervolgens met zijn toren binnen op de 8^e  rij en hield de zwarte stelling in bedwang, waaronder een lopen of f8 die gepend stond. Terwijl Niels zich probeerde te bevrijden met f6, Kf7 en Le7, creëerde Arnoud een vrijpion op de a-lijn. Dat ging best soepel, omdat zwart verzuimde de breekzet d6-d5 –een bekend motief in dat soort stelling- te spelen. Achteraf gaf Niels aan die zet vaak te hebben overwogen, maar uiteindelijk dus niet aandurfde. Als allerlaatste zet speelde Niels die pion op d6 nog wel, maar toen kwam de vrijpion van Arnoud op a7, en kon promotie niet meer worden tegengehouden, 1-0 dus.
4 -3

Wilbert zat dus weer als laatste achter het bord en wel tegenover dezelfde tegenstander maar met verwisselde kleuren. En nu moest hij proberen te winnen om een matchpunt voor ons te bemachtigen.

Het gambiet wat Wilbert (2, zwart) van Martien van der Meijden te verwerken kreeg, was bekend. Maar toen zijn tegenstander er een tweede pion in stak, moest Wilbert vol in de remmen. Terwijl de Dubbelschaker de ene na de andere zet á tempo oplepelde, slaagde Wilbert erin onder veel tijd verbruik een verdediging op te werpen. Toen hij echter afweek van de theorie ging Martien ook in de denktank, maar slaagde er niet het zwarte concept te weerleggen. Uiteindelijk wist hij nog één pion terug te winnen. Zo kwam het dat Wilbert als laatste overbleef, waarbij probeerde met zijn pluspion de score gelijk te trekken. Maar dankzij ongelijke lopers bleven de pogingen vruchteloos en net als vorig jaar werd de kleinst mogelijke nederlaag geleden.

	Dubbelschaak '97 1			De Drie Torens 1
1	Brent Burg	2155	-	Ad Feelders	1987	1 - 0
2	Martien van der Meijden	2056	-	Wilbert Kocken	2026	½ - ½
3	Rob van Meurs	2015	-	Joost van den Bighelaar	1975	½ - ½
4	Michel van der Stee	2005	-	Huub Leemans	1978	½ - ½
5	Wil van Lankveld	1934	-	Danniel van Boxtel	1856	0 - 1
6	Gilion Berkelmans	1854	-	Jaap Weel	1894	1 - 0
7	Niels Heijstek	1952	-	Arnoud Jansen	1928	0 - 1
8	Arjan Schuurmans	1827	-	Alex Olree	1850	1 - 0
		1975			1937	4½-3½