Maandag 13 november kwamen de mannen van Eindhoven A bij ons op bezoek. Ze waren tot nu toe nog puntenloos. Na dat we wat vreemdelingen uit Goirle en Breda van onze borden verjaagd hadden, kon de wedstrijd zijn aanvang nemen.
De tegenstander van Huub (4, wit) speelde een ietwat afwijkende zetvolorde. Huub besteedde weer eens te veel tijd om dit te weerleggen. Dat lukte hem echter niet en er kwam een evenwichtige stelling op het bord. Net toen Huub met f3 eventueel gevolgd door e4 of g4 de spanning probeerde op te voeren, koos zwart een verkeerd plan. Hij zette vrijwillig zijn loper op f5 en zijn paard op h5 in een mogelijke vork, hetgeen hem tijd kostte om dit te voorkomen. Dat leverde Huub een pion op b5 op, omdat het andere zwarte paard op a5 ongedekt stond.
In de resterende beperkte tijd vergaloppeerde Huub zich niet meer, terwijl de zwarte stelling achteruit holde mede vanwege het ongedekte paard op h5. Loslopende paarden zijn een gevaar!
1 – 0
Joost (3, zwart) speelde tegen Arda Cayonlu. Vanuit een Italiaanse opening ontstond een stelling vol spanning waarin beide spelers probeerden de goede velden voor hun stukken te vinden. Dit kostte vooral Joost weer eens (te) veel tijd. Een centrumopstoot van Wit pakte niet goed uit en leverde Joost een pion en een betere stelling op. Daarna won Joost nog een kwaliteit en een pion. Om de stelling te vereenvoudigen gaf Joost de kwaliteit terug voor nog een pion. 3 pionnen voor, dat moet lukken ook met nog maar 2 minuten op de klok. Met een kleine combinatie kon Joost het punt binnenslepen.
2 – 0
Wilbert (1, zwart) mocht tegen Eindhoven A opnemen tegen good-old Ludo Tolhuizen. Daar had Wilbert geen goede score tegen, maar de laatste tijd lijkt Ludo aan sterkte te hebben ingeboet. Ludo kwam met een actuele opening, die niet in de boekjes van Euwe voorkomt. Wilbert had al snel meer dan een half uur achterstand op de klok, m aar had daarbij wel de ergste klippen weten te omzeilen. De Eindhovenaar had wel voordeel uit de opening gehaald, maar Wilbert bleef de hele partij nauwkeurig keepen. Uiteindelijk ontstond een zware stukken eindspel, waarin Ludo druk zette op het enige zwakke punt van Wilbert, maar die hield ook verder de partij binnen de remisemarge.
2½ – ½
Rick (2, wit) speelde tegen Morris. Na flink achter te zijn gekomen in tijd in de opening tegen Morris, was Morris eindelijk out of-book en begon Rick weer in te lopen qua tijd. De stelling werd complexer en complexer en het leek een tijdje alsof het plan om de b pion te gaan winnen of een sneaky tactic op e6 Rick succes zou gaan brengen. Morris doorzag echter de flauwe trucjes en maakte van zijn zwakke b pion een sterke b pion. In tijdnood bracht Rick zijn stelling zelfs tot het randje van de afgrond en af en toe een beetje in de afgrond. Toen Rick ook nog de laatste strohalm van een puur toreneindspel afsloeg om zijn stelling te “verbeteren”, ging het van kwaad naar erger en was het een kleine opluchting dat ook zijn vlag viel en Rick eindelijk zijn gapen om kon gaan zetten naar slapen.
2½ -1 ½
| De Drie Torens A | Eindhoven A | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Wilbert Kocken | 2037 | - | Ludo Tolhuizen | 1971 | ½ - ½ |
| 2 | Rick Zegveld | 2006 | - | Morris Schobben | 1888 | 0 - 1 |
| 3 | Joost van den Bighelaar | 1958 | - | Arda Çayönlü | 1830 | 1 - 0 |
| 4 | Huub Leemans | 1950 | - | Ron van Hoogstraaten | 1627 | 1 - 0 |
| 1988 | 1829 | 2½-1½ |